Dit is wat toptennisers verdienen: De geldkwestie achter Wimbledon!

Wie deze zomer naar de Wimbledon finale kijkt, ziet perfect geslagen ballen, glanzende trofeeën en een publiek vol sterren. Het lijkt alsof elke tennisser miljonair is. Maar klopt dat beeld wel? Natuurlijk verdienen toppers als Djokovic en Alcaraz flinke bedragen. Toch zijn de verschillen in inkomen binnen het tennis gigantisch.

De absolute wereldtop leeft in luxe, met privéjets, sponsordeals en miljoenen aan salaris. Maar daaronder knokken honderden spelers voor een plek in de schijnwerpers. Voor hen is geld geen vanzelfsprekendheid, maar juist een struikelblok.

Tennis is een sport met veel glorie, maar ook met flinke geldkwesties. Vooral wie buiten de top-100 valt, moet vaak zijn eigen reizen, hotelovernachtingen en coaches betalen. En dat gaat hard.

Het beeld van rijke tennissers klopt dus maar deels. Er is een kleine groep supersterren. De rest leeft soms van week tot week, in de hoop ooit op het heilige gras van Wimbledon te mogen schitteren.

Wimbledon als geldmachine: wat levert winst echt op?

Wimbledon is meer dan een prestigieus toernooi. Het is een podium waar spelers geschiedenis schrijven én miljoenen kunnen verdienen. Maar hoe ziet dat er concreet uit?

In 2025 ligt het totale Wimbledon prijzengeld rond de 50 miljoen pond. De winnaar van de Wimbledon finale bij de mannen en vrouwen krijgt elk ruim 2,7 miljoen pond mee naar huis. Ook de verliezend finalisten verdienen flink: zij ontvangen zo’n 1,4 miljoen pond.

Zelfs wie alleen de eerste ronde haalt, gaat niet met lege handen naar huis. Een eerste nederlaag levert al meer dan 60.000 pond op. Maar daar staat tegenover dat veel spelers al tonnen kwijt zijn aan voorbereiding, reizen, begeleiding en accommodatie.

Het Wimbledon prijzengeld is dus een flinke pot, maar het komt vooral terecht bij een kleine groep. Voor de gemiddelde tennisser blijft het vooral dromen van die ene magische zomer waarin alles klopt.

Winnen op Wimbledon betekent prestige én geld. Maar het is een piek, geen garantie. En alleen wie structureel presteert, kan echt bouwen aan een stabiel salaris.

Het echte salaris van een tennisser: meer dan alleen prijzengeld?

Als we denken aan het inkomen van een tennisser, denken we meestal aan het bedrag dat ze verdienen op toernooien. Toch zit het anders. Het prijzengeld is slechts een deel van het verhaal.

De toppers verdienen miljoenen via sponsordeals. Denk aan kledingmerken, racketfabrikanten en sportdrankjes. Rafael Nadal bijvoorbeeld, verdiende jaren meer aan zijn deals dan aan zijn prestaties op de baan.

Daarnaast zijn er bonussen van toernooiorganisaties, inkomsten uit demonstratiewedstrijden en tegenwoordig ook social media. Spelers met veel volgers zijn aantrekkelijk voor merken. Die betalen goed voor een post of campagne.

Voor spelers buiten de top is dat anders. Zij zijn afhankelijk van hun prestaties. En als ze geblesseerd raken of een mindere periode hebben, zakt het inkomen snel in.

Een tenniscarrière is onzeker. Het salaris van een speler is afhankelijk van vorm, gezondheid en een beetje geluk. Wie net naast het hoofdtoernooi van Wimbledon grijpt, loopt soms tienduizenden euro’s mis.

Grote namen, grote getallen: wat Djokovic, Alcaraz en Sabalenka verdienen

Kijk je naar de absolute top van het tennis, dan kom je in een totaal andere financiële wereld terecht. Spelers als Novak Djokovic, Carlos Alcaraz en Aryna Sabalenka verdienen op jaarbasis tientallen miljoenen euro’s. En dat komt lang niet alleen door toernooizeges.

Djokovic is al jaren een van de grootverdieners in het tennis. Hij heeft inmiddels meer dan 180 miljoen dollar aan prijzengeld verzameld in zijn carrière. Alcaraz, nog maar net 22, heeft nu al meer dan 30 miljoen binnen. Sabalenka staat ook stevig op de kaart, met inkomsten uit zowel prestaties als sponsordeals.

Het Wimbledon prijzengeld vormt een belangrijk onderdeel van dat totaal. Maar hun grootste inkomstenbron komt van merken als Nike, Rolex, Head en andere sponsoren die miljoenen betalen voor zichtbaarheid en exclusiviteit.

Daarnaast verdienen ze extra aan demonstratietoernooien, mediadeals en zelfs eigen bedrijven. Voor deze supersterren draait Wimbledon niet alleen om roem, maar ook om nóg meer geld.

Maar het is goed om te beseffen: zulke inkomens zijn weggelegd voor een handjevol spelers. De top 10 in het tennis leeft financieel in een heel andere dimensie dan de rest.

De harde realiteit onder de top: verlies draaien ondanks talent

Voor elke Alcaraz zijn er tientallen tennissers die week in week uit keihard trainen, maar nauwelijks rondkomen. Spelers in de subtop of buiten de top 100 hebben zelden vaste sponsordeals. Ze reizen de wereld rond om te spelen, maar betalen bijna alles zelf.

Een coach meenemen? Kost al snel 1.000 euro per week. Een fysiotherapeut? Nog meer. Voeg daar vliegtickets, hotels en inschrijvingskosten aan toe, en je zit al snel aan tienduizenden euro’s per jaar.

Wie niet minstens de tweede ronde van een Grand Slam haalt – zoals Wimbledon – verdient vaak minder dan wat hij of zij erin stopt. Het inkomen van deze spelers bestaat puur uit prijzengeld, en dat is grillig.

Een blessure of vroege uitschakeling betekent direct minder geld. Sommige spelers hebben zelfs een bijbaan om hun droom levend te houden. Anderen worden geholpen door nationale bonden, maar ook dat is geen garantie.

Deze groep ervaart de echte geldkwesties van het tennis. Ze hebben talent, maar geen zekerheid. Voor hen is Wimbledon niet alleen een kans op glorie, maar vooral op financiële ademruimte.

Is het prijzengeld eerlijk verdeeld? De discussie over geld in tennis

De discussie over Wimbledon prijzengeld laait elk jaar weer op. Want hoewel het totale prijzengeld stijgt, gaat een groot deel nog steeds naar de top. Is dat wel eerlijk?

Critici vinden van niet. Zij zeggen dat meer geld naar de lagere regionen moet gaan. Niet alleen op Wimbledon, maar op alle toernooien. Want zonder sterke kwalificatierondes en breed deelnemersveld, geen topsport.

Anderen stellen dat alleen winnaars zulke bedragen verdienen. Zij trekken de meeste aandacht, vullen stadions en genereren miljoenen aan uitzendrechten. Dus is het logisch dat zij het grootste deel van het geld krijgen.

Ook komt er steeds meer aandacht voor gelijke beloning tussen mannen en vrouwen. Gelukkig zijn de hoofdprijzen op Wimbledon inmiddels gelijk. Maar in de kleinere toernooien is dat nog lang niet overal het geval.

De geldkwesties in het tennis gaan dus verder dan alleen de hoogte van het salaris. Het gaat om verdeling, kansen en de vraag: hoe zorg je ervoor dat de sport toekomstbestendig blijft?

Conclusie: tennis als carrière – rijkdom of risico?

Tennis lijkt misschien een sport vol rijkdom, maar in werkelijkheid is het vooral een wereld van contrasten. Wie de Wimbledon finale haalt, verdient miljoenen. Maar wie blijft steken in de kwalificaties, moet knokken om rond te komen.

Het salaris van een tennisser is grillig, afhankelijk van prestaties, gezondheid en geluk. Het inkomen is deels zichtbaar op scoreborden, maar de échte cijfers zitten achter de schermen.

Tennis als carrière is dus niet automatisch een financieel succes. Voor sommigen leidt het naar exclusieve sponsordeals en miljoenen op de bank. Voor anderen blijft het een gevecht tegen de kosten, met Wimbledon als droom, maar ook als symbool van ongelijkheid.

In een sport waar elke game telt, geldt dat ook voor elke euro. Want achter de magie van Wimbledon gaat een keiharde financiële realiteit schuil.